Anuncio del nuevo álbum: 'Tierra de promisión' (2016)
> Enlace a Wikipedia neerlandesa y discografía
Frank Boeijen Groep (> 1981)
Franciscus Johannes Maria Boeijen (Nijmegen, 27 november 1957) is een Nederlands zanger, dichter, componist en muzikant. In de jaren '80 was hij populair met de Frank Boeijen Groep, een belangrijke band uit de Nederlandstalige golf die de ‘Nederpop’ uit die tijd doormaakte. Zijn werk kenmerkt zich door poëtische, vaak melancholieke teksten en melodieuze muziek in een stijl tussen pop en chanson.
Frank Boeijen Groep (> 1981)
Franciscus Johannes Maria Boeijen (Nimega, 27 de noviembre, 1957) es un cantante, poeta, compositor y músico neerlandés. En los años ’80 se puso de moda con el grupo Frank Boeijen Groep, una importante banda de la ola neerlandófona que formó parte del ‘Nederpop’ de aquella época. Su obra se caracteriza por textos poéticos, a menudo melancólicos, y por una música melodiosa en un estilo entre el pop y la canción de autor.
Frank Boeijen Groep – Op zoek naar de verloren tijd (1986)
Door de sneeuw, de regen,
door de wind
en door het vuur, het water,
door de storm,
ik zal op zoek zijn.
Door de woestijn, de zee,
door de rivier,
en door het dal, langs de afgrond
over de berg,
ik zal op zoek zijn.
Door de woede, door de bewondering,
door het succes, de mislukking,
door de schaamte,
ik zal op zoek zijn.
Door het verlies, het verdriet,
de overwinning,
door het donker naar het licht,
naar het eind,
ik zal op zoek zijn.
Door de massa, door de eenzaamheid,
door het gevoel wat ik bezit,
ik raak het niet kwijt,
ik zal op zoek zijn.
Frank Boeijen Groep – En busca del tiempo perdido (1986)
Por la nieve, la lluvia,
por el viento,
y por el fuego, el agua,
por la tormenta,
estaré buscando.
Por el desierto, el mar,
por el río,
y por el valle, junto al precipicio
arriba de la montaña,
estaré buscando.
Por la rabia, por la admiración,
por el éxito, el fracaso,
por la vergüenza,
estaré buscando.
Por la perdida, la tristeza,
la victoria,
por la oscuridad hacia la luz,
hacia el final,
estaré buscando.
Por la masa, por la soledad,
por el sentimiento que poseo,
no lo perderé,
estaré buscando.
Frank Boeijen – Welkom in Utopia I (1987)
Vroeg in de morgen
hij staat op.
De fabriek gaat open
op het ritme van de klok.
Ver weg is zijn vaderland
en niemand kent zijn naam.
Maar dit is welvaart,
de twintigste eeuw.
Dit is het antwoord
op een hongerige schreeuw.
[Refrein]
Welkom in Utopia,
het aards paradijs.
Welkom in Utopia
waar dromen waarheid zijn.
Welkom in Utopia
iedereen is hier gelijk,
in Utopia.
Laat in de avond,
dit is zijn dag vrij.
Drukke straten
en niemand gaat opzij.
De angst in zijn ogen,
iemand roept hem na.
Soms in zijn dromen
neemt hij wraak.
Zijn vrouw wordt dan wakker,
hoort hem schreeuwen in zijn slaap.
Zolang er hoop is,
zolang het vuur nog brandt,
geeft door de fakkel
die gloeit in het hart.
Zwart wit, jij en ik
staan voor de poorten
van het beloofde land.
Frank Boeijen – Bienvenido a Utopía I (1987)
Por la mañana temprano
se levanta.
La fábrica abre
al ritmo del reloj.
Lejos queda su patria
y nadie sabe su nombre.
Pero esto es el progreso,
el siglo veinte.
Esta es la respuesta
a un grito hambriento.
[estribillo]
Bienvenido a Utopía,
el paraíso terrenal.
Bienvenido a Utopía
donde los sueños son realidad.
Bienvenido a Utopía
todo el mundo es aquí igual,
en Utopía.
Al caer la noche,
es su día libre.
Las calles bulliciosas
y nadie se hace a un lado.
El miedo en sus ojos,
alguien lo llama.
A veces en sueños
se venga.
Su mujer se despierta,
le oye gritar dormido.
Mientras haya esperanza,
mientras el fuego aún arda,
continúa la antorcha
que arde en el corazón.
Blanco y negro, tú y yo
estamos ante las puertas
de la tierra prometida.
Frank Boeijen – Welkom in Utopia II (1987)
En toen was het stil,
de straten zijn leeg.
Iedereen slaapt,
iedereen leeft.
Daar ga ik heen,
richting Amsterdam.
Het regent
op weg naar jou.
Wat heb ik verloren?
Wat neem ik mee?
Zal ik ooit vrij zijn
waar ik ook ga?
Welkom in Utopia,
zong de zanger
voordat ik ging.
Welkom in Utopia,
het verleden blijft achter
in de mist.
Voor wie ik liefhad,
voor wie ik bedrogen heb
en nooit tijd had -
niemand is volmaakt.
Maar dit hart klopt
dertig jaar
onafgebroken
op zoek naar jou.
Welkom in Utopia,
het antwoord waait in de wind.
Welkom in Utopia,
alles blijft achter
in de mist.
De nachten alleen,
dacht ik aan jou
in die taal van jou
die mijn lichaam spreekt.
En voel wat ik voor je voel,
en doe wat ik met jou doe.
Welkom in Utopia
waar dromen waarheid zijn.
Welkom in Utopia,
zal het altijd zo zijn?
Frank Boeijen – Welkom in Utopia II (1987)
Y entonces se hizo el silencio,
las calles están vacías.
Todo el mundo duerme,
todo el mundo vive.
Hacia allí voy,
en dirección a Ámsterdam.
Llueve
de camino hacia ti.
¿Qué he perdido?
¿Qué llevo comigo?
¿Seré algún día libre
allá donde vaya?
Bienvenido a Utopía,
cantó el cantante
antes de que yo me fuera.
Bienvenido a Utopía,
el pasado queda atrás
en la niebla.
Para quien amé,
para quien he engañado
y nunca tuve tiempo -
nadie es perfecto.
Pero este corazón late
treinta años
sin parar
buscándote a ti.
Bienvenido a Utopía,
la respuesta está en el viento.
Bienvenido a Utopía,
todo queda atrás
en la niebla.
Por las noches, solo,
pensaba en ti
en ese idioma tuyo
que mi cuerpo habla.
Y siento lo que por ti siento
y hago lo que contigo hago.
Bienvenido a Utopía
donde los sueños son verdad.
Bienvenido a Utopía
¿será siempre así?
Voor mijn nicht, Marta, die in Hamburg woont en aan de Universteit werkt...
Para mi sobrina, Marta, que vive en Hamburgo y trabaja en la Universidad...
Frank Boeijen Groep – Winter in Hamburg (1987)
Met het hoofd in de lucht
in dit schaamteloze land,
en in de sneeuw bij het meer
schrijven wij onze naam.
En als het ijs weer smelt
wachten wij op de zon.
Eindelijk samen,
en jij draagt mijn ring.
Hoe lang is hier op gewacht,
hoe vaak brak ik een hart.
Begrijpen doet niemand,
maar wij zijn sterk,
wij zijn trots
en verliefd.
[refrein]
[En] het is winter in Hamburg,
[In een winter in Hamburg]
en de zon die schijnt.
Blijf bij mij
winter in Hamburg.
Vanavond is het volle maan,
dus kijk uit
voor deze gek vannacht
die naar jou verlangt.
De man rijdt ons rond
trots op zijn stad.
Maar wij zijn blind.
Eens komen wij hier terug
naar deze herinnering
aan deze koude stad
waar liefde was
in Duitsland.
Frank Boeijen Groep – Invierno en Hamburgo (1987)
Con la cabeza bien alta
en esta tierra sin vergüenza,
y en la nieve junto al lago
escribimos nuestro nombre.
Y cuando el hielo se vuelve a fundir
esperamos al sol.
Por fin juntos,
y tú llevas mi anillo.
Cuánto se ha hecho esto esperar,
cuántas veces he roto un corazón.
Nadie comprende,
pero nosotros somos fuertes,
somos orgullosos
y estamos enamorados.
[estribillo]
[Y] es invierno en Hamburgo,
[En un invierno en Hamburgo]
y el sol brilla.
Quédate conmigo
invierno en Hamburgo.
A la tarde hay luna llena
así que ten cuidado
esta noche con este loco
que te desea.
El hombre nos pasea en coche
orgulloso de su ciudad.
Pero nosotros estamos ciegos.
Alguna vez regresaremos
a este recuerdo
de esta ciudad fría
donde estuvo el amor
en Alemania.
Frank Boeijen – De liefde van mijn leven (2001)
Ik ben verloren
in de liefde van mijn leven.
Ik ben verloren
in de armen van de nacht.
Zoveel gekregen
zonder veel te geven.
Ik verdwaal niet meer
in het duister van de stad.
Overwonnen
zijn nu al mijn grote angsten.
Overwonnen
overhandig ik mijn hart.
Zonder angst
zonder problemen.
In jouw handen
bevindt zich nu mijn lot.
Jij bent het leven.
Jij bent de liefde.
De liefde van mijn leven. (bis)
Is dit toeval
of gewoon dom geluk.
Ik ga het morgen
van de daken schreeuwen.
In elkaars armen
zijn wij verdwenen.
In ons hart zien
we elkaar terug.
De tranen bewaren we voor later.
De tranen die er ooit zullen zijn.
Zonder regen
krijgt het land geen water.
Zonder regen
wordt het land een woestijn.
Frank Boeijen – El amor de mi vida (2001)
Estoy perdido
en el amor de mi vida.
Estoy perdido
en los brazos de la noche.
He recibido tanto
sin dar mucho.
Ya no me pierdo
en la oscuridad de la ciudad.
Vencidos
están ahora ya todos mis grandes miedos.
Vencido
entrego mi corazón.
Sin miedo
sin problemas.
En tus manos
se encuentra ahora mi sino.
Eres la vida.
Eres el amor.
El amor de mi vida. (bis)
Es casualidad
o simple y pura suerte.
Mañana voy a gritar
por los tejados.
En los brazos del otro
hemos desaparecido.
En nuestro corazón
nos volvemos a ver.
Las lágrimas las guardamos para luego.
Las lágrimas que algún día llegarán.
Sin la lluvia
la tierra no se moja.
Sin la lluvia
la tierra se vuelve un pedregal [desierto].
Frank Boeijen – Aan de bezitters van een ziel (2006)
Het gevecht is begonnen,
de strijd tegen de bitterheid.
De oorlog tegen het cynisme
en de onverschilligheid.
Dit is niet mijn land.
Dit land is van niemand.
Dit land is niemandsland.
Niemandsland.
Dit is niet mijn land.
Dit land is van niemand.
Dit land is niemandsland.
Dit land behoort toe
aan de gedachten,
het wachten,
het heimwee en het verdriet.
De fijngevoeligheid verloren.
Het einde bijna in zicht.
Wanneer is de poëzie verdwenen?
Wanneer verlieten de dichters het land?
Dit is niet mijn land.
Dit land is van niemand.
Dit land is niemandsland.
Dit land behoort toe
aan de gedachten en het wachten,
het heimwee,
aan de bezitters van een ziel.
Aan het verleden van de toekomst,
aan de cadans van de muziek,
aan de bezitters
de bezitters van een ziel.
Dit is niet mijn land.
Dit land is van niemand.
Dit land is niemandsland.
Dit land behoort toe
aan de bezitters van een ziel.
Frank Boeijen – A los que tienen un alma (2006)
El combate ha comenzado,
la lucha contra la amargura,
la guerra contra el cinismo
y la indiferencia.
Esta no es mi tierra.
Esta tierra no es de nadie.
Esta es tierra de nadie.
Tierra de nadie.
Esta no es mi tierra.
Esta tierra no es de nadie.
Esta es tierra de nadie.
Esta tierra pertenece
a los pensamientos
la espera,
la nostalgia y la tristeza.
Perdida la delicadeza.
El final casi a la vista.
¿Cuándo desapareció la poesía?
¿Cuándo dejaron los poetas el país?
Esta no es mi tierra.
Esta tierra no es de nadie.
Esta es tierra de nadie.
Esta tierra pertenece
a los pensamientos y la espera,
la nostalgia,
a los que tienen un alma.
Al pasado del futuro,
a la cadencia de la música,
a los que tienen
a los que tienen un alma.
Esta no es mi tierra.
Esta tierra no es de nadie.
Esta es tierra de nadie.
Esta tierra pertenece
a los que tienen un alma.
Frank Boeijen – De vraag (2009)
In de morgen liep ik langs de zee.
Ik dacht aan vergeten muziek en boeken.
Hoe verder weg van huis (2x)
hoe meer je je herinnert.
Ik dacht ook aan jouw vraag,
waar het allemaal over ging.
Ik denk dat het gaat
over een verlangen (3x)
naar iets dat niet kan bestaan.
Over een verlangen
naar iets dat niet kan bestaan.
Dat niet kan bestaan.
Misschien iets dat is verloren
onderweg,
toen we druk bezig waren
met het vinden van een richting, (2x)
met het vinden van bestaan.
Ach je weet hoe dat gaat,
in onze wereld is er zoveel verloren.
Maar ik heb het idee (2x)
dat jij iets geheim houdt
voor iedereen.
Een zanger vertelt zijn verhaal.
Een schrijver zoekt een verhaal.
De waarheid is lang geleden verdwenen,
lang geleden verdwenen.
Een geheim is een kostbare schat,
een kostbare schat.
Zoals vriendschap een mooie avond geeft,
zoals liefde rust en troost geeft,
zo waardevol is een herinnering
aan wat je denkt dat komen ging.
Er komt een mooie vrouw voorbij
en wat zou dat betekenen?
Ik dacht aan jou (2x)
In de morgen liep ik langs de zee
en ik dacht aan jou. (3x)
In de morgen liep ik langs de zee.
Frank Boeijen – La pregunta (2009)
Por la mañana paseé junto al mar.
Pensaba en música y libros olvidados.
Cuanto más lejos de casa (2x)
más te acuerdas.
También pensaba en tu pregunta,
de qué se trataba en realidad.
Creo que trata
de un deseo (3x)
por algo que no puede ser.
De un deseo
por algo que no puede ser.
Que no puede ser.
Quizá algo que se perdió
por el camino,
cuando estábamos muy ocupados
en encontrar una dirección, (2x)
en encontrar una existencia.
Bueno, ya sabes cómo va eso,
en nuestro mundo se ha perdido tanto.
Pero tengo la impresión (2x)
de que guardas algo oculto
a todo el mundo.
Un cantante cuenta su historia.
Un escritor busca una historia.
La verdad desapareció hace mucho,
desapareció hace mucho.
Un secreto es un tesoro valioso,
un tesoro valioso.
Como la amistad nos da una tarde hermosa,
como el amor da calma y consuelo,
así de precioso es un recuerdo
de lo que crees que pasaría.
Pasa una mujer bonita a mi lado
¿y que habría de significar eso?
Pensaba en ti (2x)
Por la mañana paseé junto al mar.
y pensaba en ti (3x)
Por la mañana paseé junto al mar.
Frank Boeijen – Donkerblauw (2009)
Kijk naar de zee
het donkerblauw.
Ver weg ben jij
en heel dichtbij.
Een herinnering
(de) vruchtbare tijd.
De golven van
een leven lang.
En nou de zon de zee verlaat
denk ik aan jou en ik zie je staan,
hier naast me toen je zei
hier naast me…
De dag breekt aan
de gouden zee,
de cirkel rond
een nieuwe zon.
Luister naar het hart,
luister naar de wind.
Dat liefde komt
liefde en licht.
En nou de zon de zee verlaat
denk ik aan ons en ik zie je staan,
hier naast me toen je zei.
En nou de zon de zee verslaat,
geen overwinning geen nederlaag,
in liefde bestaat geen prijs,
in liefde.
En in het steen voetstappen van
de eerste vrouw de eerste man
hier ooit geweest.
Onder dezelfde zon
dezelfde maan
dezelfde strijd.
En nou
verlang ik naar jou
als de nacht naar de maan,
als eb naar vloed,
als een hart naar bloed.
Verlangen.
En nou de zon de zee verlaat
gewacht op morgen, gewacht op jou
wachten op de dageraad.
En nou
verlang ik naar jou
als de nacht naar de maan,
als eb naar vloed,
als een hart naar bloed.
Verlangen
donkerblauw.
Frank Boeijen – Azul oscuro (2009)
Mira el mar,
el azul oscuro.
Tú estás muy lejos
y muy cerca.
Un recuerdo,
(el) tiempo fructífero.
Las olas
de toda una vida.
Y ahora que el sol deja el mar
pienso en ti y te veo en pie,
aquí junto a mí cuando dijiste
aquí junto a mí…
Rompe el día
el mar dorado,
el círculo alrededor
de un nuevo sol.
Escucha el corazón,
escucha el viento.
Ese amor vendrá
luz y amor.
Y ahora que el sol deja el mar
pienso en nosotros y te veo en pie,
aquí junto a mí cuando dijiste.
Y ahora que el sol vence al mar,
no hay victoria ni derrota,
en el amor no existe premio,
en el amor.
Y en la piedra pisadas de
la primera mujer el primer hombre
que ha estado aquí.
Bajo el mismo sol
la misma luna
la misma lucha.
Y ahora
te deseo
como la noche a la luna,
como la bajamar a la pleamar,
como el corazón a la sangre.
Deseos.
Y ahora que el sol deja el mar
he esperado el mañana, te he esperado a ti
esperando la aurora.
Y ahora
te deseo
como la noche a la luna,
como la bajamar a la pleamar,
como el corazón a la sangre.
Deseos
azul oscuro.