Vandaag een kort filmpje van Bert en Ernie. Bert kan Ernie niet goed horen. Is dit goed te volgen? Het zijn natuurlijk rare stemmen en ze praten snel. Hoy un video corto de Blas y Epi. Blas no puede oír bien a Epi. ¿Se sigue bien? Claro que son voces raras y hablan deprisa. Bert & Ernie – Ernie heeft een banaan in zijn oor (compleet) Bert: Ernie... Hé Ernie Ernie: Hé, hallo Bert! Bert: Ja. Hé, ehh, weet je wel dat je een banaan in je oor hebt? Ernie: Wat zeg je, Bert? Bert: Ik zei: "Je hebt een banaantje in je oor, Ernie". En een banaan eet je. Je stopt ze in je mond, niet in je oor Ernie. Ernie: Wat zei je nou, Bert?! Bert: Haal die banaan nou eens uit je oor! Ernie: Het spijt me Bert, maar je moet wat harder praten, hoor. Ik hoor je niet, want ik heb een banaan in mijn oor. --- Bert: Ernie… Ernie: Hé, hallo Bert! Bert: Je hebt nog steeds die banaan in je oor! Ernie: Wat? Bert: Ik zeg: je hebt nog steeds die banaan in je oor! Ernie: Ja, ik weet het. Bert: Weet je het, Ernie? Waarom zit die banaan nog in je oor? Ernie: Ik gebruik hem om de krokodillen wel weg te jagen. Bert: Krokodillen, Ernie? Er zijn hier toch geen krokodillen! Ernie: Precies! Dus helpt het heel erg goed, Bert. --- Ernie: Hé, weet je, ik heb hier net in de buurt een krokodil gezien… Blas: ¡Epi! ¡hey Epi! Epi: ¡Hey! ¡Hola Blas! Blas: Sí. Hey, ehh, ¿sabes que tienes una banana en la oreja? Epi: ¿Qué dices, Blas? Blas: Dije: "Tienes una banana en la oreja, Epi". ...
Amsterdam loves bikes (I Amsterdam)Een rap over fietsen in Amsterdam - Un rap sobre ir en bici en Ámsterdam Amsterdam loves bikesTranscriptie: Ruth Brosens Fiets en Amsterdam zijn altijd al verbonden,juist dat maakt mijn stad anders dan Parijs of Londen.Er zijn hier te veel fietsen om op te noemen:ze zijn groot, klein, kaal of met gekleurde bloemen.In je pak naar je werk bij het WTC,het Vondelpark of de markt, neem je hondje mee.Het maakt echt niet uit wat voor type je bent,want hier in Amsterdam zijn we echt wel wat gewend.Overal in de stad gebeurt er wel iets.Dit is Amsterdam en dit is mijn fiets. (2x) Jonge moeders die zo maar met het grootste gemak,5 kinderen hebben zitten in hun fietsenbak.Boodschappen aan het stuur en de tassen niet te tellen,zijn ze ook nog met de vrije hand naar huis aan het bellen.Snel je fiets parkeren, waar hij altijd stond,dan weer op je zadel, draai je ketting rond. (bis) Daar stond je op het pontje over het mooie IJ,lekker langs de Amstel en de Weesperzij.Trap op je trappers en 'geniet van de beats'.Dit is Amsterdam en dit is mijn fiets. (2x) Langs het Van Gogh Museum en dan door over de grachten,natuurlijk even netjes voor het stoplicht wachten.Kijk uit voor de tram, kijk daar heb je hem,gebruik je hand, je trommel- of je terugtrapremZat weer eens het verkeer door de auto’s klem,neem je één-, twee-, driewieler, BMX, tandem,Naar het concertgebouw of een koffietent,je fietst hier altijd sneller dan dat je rijdt of rent.Mooier dan hier fietsen is er niets. Dit is Amsterdam en dit is mijn fiets. (2x) Voor toeristen is Amsterdam een grote verrassing,with a bike you can go everywhere and it costs nothing.Ligfietsen, staandfietsen, fietsen zonder stuur,C’est formidable,...
> Enlace a YouTube: ‘Maud over de liefde’ Maud over de liefde[Transcriptie Jolan Meerpoel] Mag ik iets vragen? Heeft u een plannetje? - I don’t… Ik... Ik ben verdwaald in uw blik. - Vale. Ik geef toe, het is een flauwe openingszin, maar rond Valentijn is enige meligheid mij toch gepermitteerd? . Een koppeltje hand in hand. Een knooppunt van doorgaand verkeer. De hoeven van de paarden op de kasseien klinken als een wilde hartenklop. Dat de hele stad het mag weten. De taal van de liefde wordt door iedereen begrepen. - Sorry, I don’t know. Say ‘cheese’. Say: ‘hier droegen wij het geluk met z’n tweeën’. - Hier droegen wij het geluk met z’n tweeën. Liefde is… misschien wel proberen elke dag de liefde te herdefiniëren. - Elke dag opnieuw proberen, ja. Tussen al dat klef gewemel, haalt een oude vrijster haar schouders op en denkt aan haar aloude mop: pas na mijn crematie past op mijn pot een deksel. [ > ‘Op ieder pot(je) past wel een deksel(tje)’ = voor iedereen bestaat er een geschikte levenspartner] En terwijl zij dat denkt, kijken twee geliefden naar de hartjes in een etalage. Ze zien zichzelf en denken: kijk, zelfs gespiegeld passen wij perfect bij elkaar. . Tot slot is het aan onze huisdichteres. Vier dagen vóór Valentijn, brengt ze de toevallige voorbijgangers al in de juiste, romantische stemming. Maud sobre el amor[Transcripción Jolan Meerpoel] ¿Puedo preguntarle algo? ¿Tiene usted un plano? - I don’t… Es que... estoy perdida en su mirada. - Vale. Lo reconozco, es una frase inicial tonta, pero acerca de San Valentín se me permite un poco de afectación, ¿verdad? Una parejita de la mano. Un cruce en el tráfico que pasa. Los cascos de los...
Christiaan (Chris) Van den Durpel (Lokeren, 7 oktober 1960) is een Belgisch imitator en acteur. Hij werd bekend door zijn persiflages op Paul Jambers (Paul Schampers) en Herman Le Compte en zelfbedachte typetjes als Kamiel Spiessens, Jimmy B., Snelle Eddy, Ronny King en Firmin Crets. Daarnaast geniet hij vooral faam als imitator van bekende Vlamingen en Nederlanders. Christiaan (Chris) Van den Durpel (Lokeren, 7 de octubre, 1960) es un imitador y actor belga. Se hizo famoso por sus imitaciones de [el presentador] Paul Jambers (Paul Schampers) y [el médico] Herman Le Compte, junto a personajes inventados como Kamiel Spiessens, Jimmy B., Snelle Eddy, Ronny King y Firmin Crets. Además, goza de fama sobre todo como imitador de neerlandeses y flamencos famosos. MC Joel – Buskaping (We kapen een gratis bus)[transcriptie: Flo Daelemans] -Everybody cool: this is a buschecking! -Nee jong, een buskaping! -Ahja! das just, e' buskaping. Doe allemaal of dat er niets is gebeurd, want anders doen wij da[t] wel in uw plaats. -joël zet diene sjaal terug voor uw mond, ze gaan u erkennen. -Ahja, das [dat is] waar. Godverdomme joss, ge heb[t] mijne naam uitgesproken, das levensgevaarlijk, jong! De bus was vroeger spannend man, want wij speelden het hard, betaalden niet voor ons ticket, we reden dus in 't zwart. Maar toen Stevaert, en dat is Stevaert Steve, die de baas werd van de stad, veranderde het bustarief en wij zijn dat nu zat. Gratis op de bus (2x). En we kapen er één of we kapen er twee, we kapen een gratis bus. - Hé, laat diene brommer staan, we kapen een gratis bus.- Yo, ik ben mc joël, -Yo yo, ik ben dr. joss -en ik ben gewoon pascal. -En samen hebben wij een...
Remco Campert – Tot zoens! http://neerlandesparatodos.grell.es/wp-content/uploads/sites/14/2016/09/Remco-Campert-Tot-zoens.mp3 Remco Campert - Tot zoens! (1986) Op de Ramblas, onderaan, dicht bij het beeld van Columbus, staan de schoenpoetsers van Barcelona; slordige vrijbuiterige mannen die beschuldigend wijzen naar je schoeisel en er met zware, gebarsten stemmen op aandringen dat je, voor het te laat is, je schoenen laat reinigen. Uit natuurlijke schroom liep ik de eerste dagen van mijn verblijf met een boogje om hen heen of wendde grote haast voor, maar er kwam een ogenblik waarop ik om van het gezeur af te zijn besloot om op zo'n offerte in te gaan. Ik ging op een terras zitten en na mijn toestemmend knikje hurkte een slaaf aan mijn voeten en begon te smeren, te borstelen en te poetsen aan mijn spiksplinternieuwe, een paar dagen tevoren in Amsterdam gekochte schoenen. 'Mooie schoenen,' zei hij na een poosje. 'Si,' antwoordde ik in smetteloos Spaans. 'Italiaanse schoenen?' vroeg hij. 'Italiaanse schoenen,' bevestigde ik. Verder wist ik niks. Plotseling betrok het gezicht van de schoenpoetser en staakte hij zijn bezigheden. Hoofdschuddend tikte hij met zijn vinger op een kreukeltje in het bovenleer van mijn schoen. Daarna bestudeerde hij de onderkant van mijn schoenen en maakte meewarige geluiden. Wat hij daar aantrof scheen ook niet veel soeps te zijn. Op dat moment was ik verloren. Ik maakte nog een gebaar van niets aan te doen, zo is het leven, alles kreukelt eens, toen zijn gezicht begon te stralen en hij mijn been in een houdgreep nam en op zijn geweldige dij sleurde, zodat ik bijna van mijn stoeltje gleed. Met zijn vrije hand rommelde hij in zijn kistje en bracht een zool te voorschijn die eruit zag als een...
Johannes Bernardus Maria Raphael (Jan) Hanlo (Bandung, Nederlands-Indië, 29 mei 1912 – Maastricht, 16 juni 1969) was een Nederlandse dichter en schrijver. Vanaf 1944 schreef Hanlo gedichten, waarvan met name 'Oote' de aandacht trok. Dit klankgedicht (Hanlo sprak zelf van “kinderbrabbeltaal”) verscheen in 1952 in het door het Rijk gesubsidieerde tijdschrift Roeping. Het blad Elsevier besteedde daar aandacht aan en het VVD-Eerste Kamerlid Willem Carel Wendelaar stelde vervolgens Eerste Kamervragen over de subsidie aan het blad dat Hanlo's “infantiel gebazel” publiceerde. Dat leverde de nodige publiciteit op. Johannes Bernardus Maria Raphael (Jan) Hanlo (Bandung, ‘Indias Holandesas’ (Indonesia), 29 de mayo de 1912 – Mastrique, 16 de junio de 1969) fue un poeta y escritor neerlandés. Desde 1944 Hanlo escribió poemas, entre los que ‘Oote' llamó especialmente la atención. Este poema fonético (el propio Hanlo habló de “balbuceos infantiles”) apareció en 1952 en la revista Llamada subvencionada por el Reino. La revista Elsevier le dedicó atención y el diputado por el VVD Willem Carel Wendelaar realizó a continuación preguntas a la Cámara Baja sobre el subsidio a la revista que había publicado los “desvaríos infantiles” de Hanlo. Eso generó la necesaria publicidad. Jan Hanlo – OOTE Oote oote oote Boe Oote oote Oote oote oote boe Oe oe Oe oe oote oote oote A Aaa Oote aaa Oote oe oe Oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe Oe oe oe oe oe oe oe Oe oe oe etc. Oote oote oote Eh eh euh Euh euh etc. Oote oote oote boe etc. etc. etc. Hoe boe boe boe Hoe boe boe boe B boe Boe oe oe Oe oe (etc.) Oe oe oe oe etc. Eh eh euh euh euh Oo-eh...
