> Enlace a YouTube: ‘Maud over de liefde’
Maud over de liefde
[Transcriptie Jolan Meerpoel]
Mag ik iets vragen? Heeft u een plannetje?
- I don’t…
Ik... Ik ben verdwaald in uw blik.
- Vale.
Ik geef toe, het is een flauwe openingszin, maar rond Valentijn is enige meligheid mij toch gepermitteerd?
.
Een koppeltje hand in hand. Een knooppunt van doorgaand verkeer.
De hoeven van de paarden op de kasseien klinken als een wilde hartenklop. Dat de hele stad het mag weten.
De taal van de liefde wordt door iedereen begrepen.
- Sorry, I don’t know.
Say ‘cheese’. Say: ‘hier droegen wij het geluk met z’n tweeën’.
- Hier droegen wij het geluk met z’n tweeën.
Liefde is… misschien wel proberen elke dag de liefde te herdefiniëren.
- Elke dag opnieuw proberen, ja.
Tussen al dat klef gewemel, haalt een oude vrijster haar schouders op en denkt aan haar aloude mop: pas na mijn crematie past op mijn pot een deksel. [ > ‘Op ieder pot(je) past wel een deksel(tje)’ = voor iedereen bestaat er een geschikte levenspartner]
En terwijl zij dat denkt, kijken twee geliefden naar de hartjes in een etalage. Ze zien zichzelf en denken: kijk, zelfs gespiegeld passen wij perfect bij elkaar.
.
Tot slot is het aan onze huisdichteres. Vier dagen vóór Valentijn, brengt ze de toevallige voorbijgangers al in de juiste, romantische stemming.
Maud sobre el amor
[Transcripción Jolan Meerpoel]
¿Puedo preguntarle algo? ¿Tiene usted un plano?
- I don’t…
Es que... estoy perdida en su mirada.
- Vale.
Lo reconozco, es una frase inicial tonta, pero acerca de San Valentín se me permite un poco de afectación, ¿verdad?
Una parejita de la mano. Un cruce en el tráfico que pasa.
Los cascos de los caballos en los adoquines resuenan como un latido salvaje. Que lo sepa toda la ciudad.
El lenguaje del amor es comprendido por todos.
- Sorry, I don’t know.
Say ‘cheese’. Say: ‘aquí llevábamos la felicidad en brazos entre los dos’.
- Aquí llevábamos la felicidad en brazos entre los dos.
El amor es.... tal vez tratar de redefinir el amor cada día.
- Intentarlo de nuevo cada día, sí.
Entre toda esa multitud agobiante, una vieja solterona se encoge de hombros y piensa en su viejo chiste: solo después de mi cremación encontrará tapa mi tarro. [ > ‘Para cada tarro hay una tapa’ = para todo el mundo hay una pareja adecuada]
Y mientras lo piensa, dos enamorados miran los corazones de un escaparate. Se ven a sí mismos y piensan: mira, incluso reflejados encajamos perfectamente.
Por último, le toca a nuestra poetisa a domicilio. Ya cuatro días antes de San Valentín, pone a los transeúntes fortuitos en el estado de ánimo romántico adecuado.